Het is weer die tijd van het jaar waarin we onze krachten bundelen en ons hart laten spreken! 🚴♂🏃♀
Doit2Gether bereidt zich voor op een geweldige uitdaging – de Roparun 2024! Een episch avontuur waarin we samen rennen en fietsen om hoop te brengen aan degenen die getroffen zijn door kanker. 💪
Maar hier is waar JIJ in beeld komt! We zijn op zoek naar fantastische bedrijven die ons willen sponsoren en deze levensveranderende reis mogelijk willen maken. 🌈
Waarom meedoen?
Een Goed Doel Steunen: Je steunt niet alleen ons team, maar draagt ook bij aan de strijd tegen kanker. Samen kunnen we een verschil maken!
Zichtbaarheid voor Jouw Bedrijf: We bieden uitgebreide exposure op al onze sociale mediaplatforms, onze website en op onze officiële Roparun-uitingen. Jouw bedrijfsnaam straalt met trots met ons mee!
Teamspirit en Samenwerking: Word een integraal onderdeel van ons team. Samenwerken om doelen te bereiken is waar het om draait, zowel op als naast de route!
Eeuwige Dankbaarheid: We beloven je niet alleen eeuwige dankbaarheid, maar zorgen er ook dat je via ons nog bekender wordt. Tijdens de Roparun ontvang je regelmatig een update van onze prestaties en het impact dat jouw steun heeft.
Hoe kun je helpen?
Neem contact met ons op als je geïnteresseerd bent om ons avontuur te sponsoren. Laten we samen een positieve impact maken en hoop verspreiden.
Een jaar of twee geleden ongeveer vroegen mijn ouders en mijn zus of ik mee wilde doen met de Roparun. Mijn vader had al een paar keer mee gedaan met een ander team. Mijn zus sloot daarbij aan als loper en mijn moeder sloot aan in de catering. Uiteindelijk is er vanuit dat team een nieuw team opgezet, met een aantal ervaren Roparunners. Mijn vader vond het heel mooi en bijzonder om met een deel van het gezin mee te kunnen doen. Zeker omdat hij van dichtbij heeft meegemaakt hoe hard de palliatieve zorg nodig is en daar dus graag een steentje aan bijdraagt. Hoe mooi zou het zijn als het hele gezin in hetzelfde team zou meedoen en we dat als gezin met elkaar zouden kunnen delen? Maar ik gooide roet in het eten. Ik vond het al lastig zat om de dingen te kunnen doen die ik wilde doen naast mijn werk en ik wist dat de Roparun veel tijd in beslag zou nemen. Vergaderingen en acties opzetten bijvoorbeeld. En dat weinig slapen onderweg en met z’n allen op matrasjes tegen elkaar aan in de bus leek me ook helemaal niks. Dus ik gaf aan dat ik niet mee wilde en waarschijnlijk ook nooit mee zou gaan.
De loopwereld is een kleine wereld en ook een aantal vrienden van mijn ouders zitten in het team, dus ik kende het grootste gedeelte van het team al wel. Zo kwam ik de captain tegen bij de Lansingerland run in 2022. We hadden het over de Roparun en ik vertelde weer in geuren en kleuren dat het me niks leek om mee te doen. Maar toen het team gelopen had in 2022 en ik de foto’s en video’s zag, begon het toch te knagen. Shit, heb ik nu ook dat Roparunvirus te pakken, dacht ik. En hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik mee wilde gaan doen. Ook was ik bereid om energie en tijd vrij te maken om een bijdrage te kunnen leveren aan dit mooie doel. Dus toen heb ik een berichtje gestuurd naar de captain, met de vraag of ik mee zou kunnen gaan het jaar erop als loper. En zo is het avontuur voor mij begonnen!
We zijn met zijn vieren een heel hecht gezin. We gaan regelmatig met elkaar op pad of samen eten en de afgelopen jaren gaan we ook elk jaar weer met elkaar op vakantie. Daarnaast spreken we elkaar veel in ons familie app en staan we eigenlijk altijd voor elkaar klaar. Als dit de normale gang van zaken is, sta je er soms niet bij stil dat dit niet altijd vanzelfsprekend is. Met het hele gezin mee kunnen doen aan de Roparun, zorgt ervoor dat we hier weer even bij stil kunnen staan. Hoe gaaf is dat?! Ons samen inzetten voor een super mooi en belangrijk doel. En dat is ook het mooie van de Roparun, iedereen heeft wel iets meegemaakt, waardoor hij of zij het belangrijk vindt om hier een steentje aan bij te dragen. En je hoeft niet per se te kunnen hardlopen of fietsen, iedereen heeft kwaliteiten die nodig zijn bij de Roparun. Daarom kan echt iedereen mee doen!
Alexandra (start Roparun)Danielle (aflossing)AnjaAnja en EdDaan, Ed, Alexandra, AnjaDanielle, Alexandra, Anja
Het team voelde al meteen vertrouwd, doordat ik veel lopers al kende en ik deed met het team mee met de Ekiden in september om ook de teamleden die ik nog niet kende, te leren kennen. Ik voelde me meteen onderdeel van het team en al kort daarna begonnen we met de acties om geld in te zamelen. Wijn verkopen, chocoladeletters verkopen, Sinterklaas en Piet spelen, oliebollen bakken, collecteren, benefietdiner en noem het maar op. Ook de vergaderingen op de tennisvereniging van een van de leden waren ook gezellig en naarmate de tijd verstreek, begon het weekend steeds concreter te worden. Busjes, matrassen, een mobiele keuken, een aggregaat, fietsen, eten en drinken werden ingeslagen om het gehele team gezond en veilig van Twente weer naar Rotterdam te brengen. Acht leden te voet, vier leden met de fiets en de andere toppers met de busjes en de grote bus.
Hoe dichter we bij het pinksterweekend kwamen, hoe meer zin ik erin kreeg. Ik train drie keer in de week en zes weken ervoor had ik nog een marathon gelopen, dus ik was goed getraind. Over het lopen maakte ik me dan ook het minste zorgen. De grootste uitdaging die ik zag, was het gebrek aan slaap. Ik lig meestal voor 22:30 op bed (zelfs in het weekend haha), dus ik was benieuwd hoe ik zou reageren op deze activiteiten midden in de nacht. Het inpakken was makkelijker dan een doorsnee weekend weg. Normaliter is het altijd wel lastig kiezen tussen de jurkjes en andere mooie outfits, maar nu was het simpel: hardloopkleding en hardloopschoenen.
Toen was het eindelijk zover! 27 mei verzamelden we in Capelle met het team om richting het startpunt in Twente te gaan. Heel bijzonder om aan zo’n avontuur te gaan beginnen met zijn allen. Hier hadden we al maanden naar toe gewerkt. In de bus begon de pret al en even later kwamen we aan op het enorme terrein. Als eerste gingen we een kijkje nemen bij de start en daar was het feest al helemaal losgebarsten. Wat zag dat er gaaf uit! Dat had niemand in het team overdreven. En wat was het prachtig weer! In de bus hadden we geloot wie er ging beginnen en mijn zus (Alex) had gewonnen. Ik wilde graag voor of na Alex, dus ik ging als tweede. Koen als derde en Rob als vierde. Arco en Heike op de fiets. En mijn vader (Ed) en Arthur in het busje. Zo was team A compleet. Mijn vader heeft voorgaande jaren altijd meegedaan als loper, maar door een hardnekkige blessure aan zijn knie was het voor hem niet mogelijk om dit jaar mee te gaan als loper. In plaats daarvan ging hij mee als navigator. Het liefste wat ie doet is lopen en navigeren is helaas niet iets wat ie lekker ontspannen kan doen (zoals het lopen), dus dat was wel even een omschakeling voor ‘m. Ik vond het wel heel fijn dat ie toch met ons mee was in het busje op de route. Hopelijk kan ie volgend jaar weer mee als loper en kunnen we elkaar aftikken!
Bij de start kreeg ik toch wel weer de bekende spanning in mijn buik die ik ook altijd voel voor een marathon. Laat maar komen nu dacht ik. Na het startsein begonnen we met de RBR (run bike run). Ik had dat nog nooit gedaan, dus ik informeerde even bij Alex hoe dat in zijn werk ging. Ik was in de veronderstelling dat de RBR alleen aan het einde was, maar dat was blijkbaar door heel de route heen. Dat vond ik wel een leuke afwisseling, zo zie je meer van de route onderweg.
De eerste stint liep voorspoedig. Het was heerlijk weer, het wisselen ging soepel en het busje was steeds op tijd bij het volgende punt. Alles liep gesmeerd. Dit houd ik zo nog wel een tijdje vol, dacht ik. Arthur had een grote box bij zich en hij draaide gezellige muziek voor onderweg. Zo werd iedere loper in ons team (en ook uit andere teams) steeds weer met een feestje binnengehaald. Rond 18:30 kwamen we aan op het eerste rustpunt, een gezellige boerderij met een camping. Na het douchen kon ik zo aanschuiven aan de eettafel, die al helemaal verzorgd was door de catering. Na het eten kreeg ik een massage en daarna gingen we richting het volgende rustpunt. Wat een luxe, dacht ik. Het leek wel even op een vakantie. Het was heel leuk om dan ook de andere teamleden weer te zien (waaronder mijn moeder) en hen bij te praten over alle indrukken onderweg. In de bus probeerden we te slapen, maar daar kwam weinig van terecht nog zo vroeg op de avond. Daarnaast kreeg ik heel erg last van hooikoorts. Rond 23:00 moesten we weer gereed staan om het andere team af te lossen. Pfoe, dat is niet mijn ding hoor. Zo laat nog de hort op en in het donker lopen. Maar gelukkig deden we het samen en dat maakt het gelijk al een stukje minder zwaar. Niet alleen samen met het eigen team, maar onderweg kom je ook geregeld andere Roparun teams tegen. Iedereen maakt hetzelfde mee en iedereen strijdt voor hetzelfde doel. Op die manier voel je je heel erg verbonden met je eigen team. Maar ook met de andere teams, ook al ken je de mensen niet persoonlijk. Dat vond ik heel gaaf. Dat ik onderdeel uitmaakte van zoiets groots, wat mensen bij elkaar brengt om andere mensen te helpen. Dat gaf me echt een trots gevoel. Uiteindelijk kregen we het allemaal zwaar, zo midden in de nacht. Ik was dan ook erg blij toen we afgelost werden en weer naar het volgende rustpunt gingen. Na een douche, verdween ik gelijk in mijn slaapzak in de bus. Gelukkig lukte het om twee uurtjes slaap te pakken. Ik had nooit gedacht dat ik blij zou zijn met twee uur slaap, maar een aantal anderen hadden helemaal niet kunnen slapen, dus dan is elk uurtje mooi meegenomen. Rond een uur 8 op zondagochtend kwamen we aan op het wisselpunt in Horst en daar was het één groot feest. Er werden broodjes Unox en andere versnaperingen uitgedeeld door de organisatie van de Roparun en team B was lekker aan het dansen. Wij voegden ons bij de groep en we gaven elkaar allemaal een dikke knuffel. Dit deden we eigenlijk elke keer als we elkaar weer zagen, ook op het basiskamp. De groep werd dan ook steeds hechter. Op een gegeven moment stonden mijn vader en ik naast elkaar, te genieten van alles wat we om ons heen zagen gebeuren. We sloegen een arm om elkaar heen en op dat moment besefte ik wel even, hoe bijzonder en mooi het is dat we dit met elkaar als gezin kunnen doen! Geen cadeaus of materiële bezittingen, kunnen daar tegenop.
Even later begonnen we aan de derde stint. Ik had er eigenlijk best wel weer zin in. De zon scheen alweer, het was licht buiten, het was nog lekker vroeg en we gingen weer rennen. Geen betere manier om de dag te beginnen! Onderweg maakten we weer van alles mee. Polonaise met elkaar tijdens het wachten, door een ziekenhuis heen lopen, een huldiging in een klein dorpje en kletsen met elkaar en met andere teams onderweg. Rond de middag werden we weer afgelost en toen kwamen we aan in Nuenen. Mijn vriend was toevallig net geland op Eindhoven Airport en zijn moeder woont in Nuenen, dus die kwamen even langs. We gingen een ijsje halen en mijn vader lag net te slapen, dus die wilden we niet wakker maken (hij is gek op ijs). Maar toen we terugkwamen met een ijsje in onze handen, was ie wakker geworden en baalde die dat we ‘m niet hadden wakker gemaakt haha. Even later weer door naar het volgende wisselpunt en toen begonnen we aan het begin van de avond aan de vierde stint. Mijn moeder ging mee in het busje, want die wilde ook wel even een kijkje nemen op het parcours. Toen zaten we dus met heel team A, inclusief het hele gezin in het busje. Super fijn om ook deze momenten met mijn moeder te kunnen delen. Onderweg was er veel te beleven en zo ook een steunpunt van de brandweer met onder andere soep. Daar hebben we even pauze genomen en lekker genoten. Eenmaal weer aangekomen op het rustpunt laat in de avond, was het weer bedtijd. We hadden afgesproken om lekker dicht tegen elkaar aan te gaan liggen, zodat er meer mensen op de matrassen konden slapen. Wie had dat gedacht? Dat ik het hiermee eens zou zijn, aangezien dit een van de dingen waren die me eerst zo tegenstonden haha. Zo zie je toch maar weer dat een mens kan veranderen. De laatste stint ging langs mooie natuur en ook hebben we een aantal doorkomsten mee kunnen pakken met de RBR. Zelfs bij de laatste stint wisten mijn vader en Arthur nog steeds de volgorde waarin we liepen niet uit hun hoofd. Gelukkig konden ze wel goed rijden en navigeren haha. Uiteindelijk kwamen we best wel gesloopt, maar ook voldaan aan op het laatste wisselpunt. En wat was het fantastisch!
Even later stonden we te wachten op de Coolsingel op de andere helft van ons team, zodat we gezamenlijk de finish over konden. Ook daar werd het weer gezellig. De box was weer mee en het kippenlied (Als bij ons d’n haon weer kraait) werd weer gedraaid. Toen kwam team B aan en gingen we met zijn allen de finish over op de Coolsingel. Dat had ook iets magisch. Heel anders dan bij de marathon, maar met hetzelfde trotse gevoel. Trots op elkaar, ons team en iedereen die een bijdrage heeft kunnen leveren aan dit mooie doel. Op naar volgend jaar!
Al een aantal maanden is team Doit2Gether druk bezig met het opzetten en organiseren van allerlei activiteiten, om hiermee geld in te zamelen voor de Roparun. Het leek ons leuk om dit jaar ook een benefietdiner te organiseren en al snel waren we het eens dat Café de Ooievaar de perfecte plek is hiervoor. Café de Ooievaar is gevestigd in historisch Delfshaven en kenmerkt zich door het sfeervolle karakter, die je meteen voelt bij binnenkomst.
De eigenaren, Peter en Mary, vonden het een goed idee en wilden graag meewerken. Niet veel later werd de datum voor het diner afgestemd: dinsdag 2 mei. Het werd een drie gangen diner met drie keuzes bij het voor- en hoofdgerecht en twee keuzes bij het dessert.
Op de dag zelf waren een aantal leden van het team al wat eerder aanwezig om te helpen met het voorbereiden van de tafels. Om 17:30 stonden we klaar om de gasten te ontvangen en niet veel later kwamen de eerste gasten al met veel enthousiasme binnen. Nog geen uur later zat de zaak vol en waren de gasten druk aan het kletsen met elkaar onder het genot van heerlijke versnaperingen. De bediening werd door ons gedaan, tussen het kletsen met de gasten door ;). Gelukkig zijn alle gerechten en drankjes in zijn geheel en correct aangekomen bij de tafels! We kregen veel complimenten over de gezellige sfeer van het café en het lekkere eten.
In eerste instantie hadden we met Peter en Mary een klein bedrag afgestemd voor de gerechten. Echter kwam Peter in het midden van het diner vanuit de keuken naar boven, om te vertellen dat het gehele bedrag ten goede zou komen van de Roparun! Wat een verrassing en wat een mooi gebaar! Het eten werd dus belangeloos(!) geregeld door de eigenaren van dit top café. Het was een groot succes en we hebben hiermee een flink bedrag opgehaald!
We willen graag alle aanwezigen en Peter en Mary bedanken! Naast het mooie bedrag (785 euro) wat we hebben opgehaald, hebben we ook een fantastische avond gehad! We zijn trots op dit mooie resultaat.
Op zaterdag 18 maart 2023 organiseerden wij in samenwerking met ‘Dichtbij het Hart‘ een pubquiz om geld in te zamelen voor het goede doel. Verdeeld over 4 teams namen 22 spelers zitting in de strijd om de winst.
Quizzmaster en gastheer Mike had een prachtige quiz samengesteld met veel vragen over de Roparun en over thuisstad Rotterdam om de kennis van de teams te testen. Van muziekfragmenten, schattingsvragen over het aantal deelnemers, tot geschiedenisvragen over de metrostations van de havenstad.
Onder het genot van een gezond hapje en een drankje zat de sfeer er goed in bij de teams. De onderlinge rivaliteit was, met een knipoog, hoog! Tot het laatste moment bleef het spannend welk team zou gaan winnen.
Mike de QuizmasterOnze voorzitter vertelt iets over de Roparun.DeelnemersKoen de HaasDeelnemersAdrie en oude bekende Jaap
Ook de overheerlijke bruine, gefrituurde fruitschaal mocht niet uitblijven natuurlijk. Na de laatste ronde werd het tijd voor de puntentelling. De winnaars werden beloond met een zak overheerlijke chocolaatjes en de Roparun mascotte.
In totaal heeft deze mooie avond €350,- opgebracht. Aan het einde werd nog een verjaardagslied ingezet voor onze voorzitter die deze dag jarig was. Leuk was ook dat Jaap Baay, een oude bekende van enkele teamleden, een bezoek bracht aan de Pubquiz.
We willen alle deelnemers en de eigenaren van ‘Dichtbij het hart‘ bedanken!
Wij zijn op zoek naar een masseur. Lijkt het jou wat om je belangeloos in te zetten voor de Roparun? Kom dan ons team versterken en meld je aan via deze pagina.
In samenwerking met Café de Ooievaar organiseren wij op 2 mei 2023 een benefiet diner.
Kosten € 35,- per persoon, 3-gangen diner exclusief drankjes. Niet alleen genieten van een 3-gangen diner, maar ook een maatschappelijke bijdrage leveren?
Pubquiz tbv Stichting Roparun. Quizzen voor het goede doel.
Mogelijk gemaakt door Dichtbij het Hart. Deelname €15,- pp incl 1e drankje en (gezonde) snacks. Een team bestaat uit minimaal 2 en maximaal 6 personen. Bij de inschrijving kan je het aantal deelnemers en je teamnaam opgeven.
De inschrijving sluit op 11 maart. Na inschrijving ontvang je van ons zo snel mogelijk bericht en betaal informatie. De inschrijving is pas definitief als deze betaald is.
2022 was het jaar dat Doit2Gether voor de 1e keer meedeed aan de Roparun.
Voor het eerst heeft de Roparun organisatie de startlocatie verplaatst naar Vliegveld Twenthe. Dit in verband met mogelijke COVID-19 maatregelen die mogelijk van toepassing konden zijn in Frankrijk, Belgie of Duitsland. Als team hebben wij gekozen voor de zuidelijke route. Vanaf de startlocatie via Winterswijk, Doetinchem, Arnhem, Nijmegen, Venray, Sevenum, Deurne, Eindhoven, Waalwijk, Breda, Roosendaal en vanaf Ossendrecht min of meer de vertrouwde route richting Rotterdam.
De zuidelijke route
Enkele leden hebben eerder meegedaan aan de Roparun, vanaf Parijs of Hamburg. Maar wat een mooie zuidelijke route heeft de Roparun organisatie uitgezet. En wat een leuke en feestelijke doorkomsten door de Nederlandse steden en dorpen. Dit was echt uniek en wij hopen dat deze route gehandhaafd blijft.
Maar wat een editie was dit zeg! Zon, regenbuien en (harde) wind. Alle weertypen zijn voorbij gekomen, behalve de winterse. Door deze weersomstandigheden was het een pittige Roparun, maar dat mocht de sfeer niet verpesten. Want wat is nou 48 uur “afzien” voor een gezond iemand ten opzicht van een kankerpatient die dagelijks met zijn/haar ziekte moet leven.
Zaterdag 18 juni zijn we met de meeste teamleden samengekomen tijdens een BBQ om het Roparun jaar af te sluiten.
Ben je geintresseerd in verhalen van teamleden? Lees dan de beleving van onze lopers Arie, Koen en masseur Miranda.
Als afsluiting nog een dankwoord aan onze sponsors, donateurs en ondernemers die materiaal of hun locatie beschikbaar hebben gesteld. Dankzij hun hebben wij een succesvolle en zorgloze Roparun beleeft. Ondanks de aanloopkosten en de investeringen die we moesten doen, hebben wij een bedrag van € 10.000,00 € 10.500,00 kunnen doneren aan de Roparun.
Op 15 mei 2022 vond het tennistoernooi plaats dat georganiseerd is door een van onze teamleden in samenwerking met T.V. Pharo. Het toernooi werd geopend met een partij die gespeeld werd over 3-games. En deze werd gespeeld tussen beide organisatoren, een lid van Roparunteam Together For You en de voorzitter van onze stichting. Zo zie je maar. Er is geen concurrentie tussen Roparunteams, ook daar werkt men samen.
Het was een compleet verzorgde dag. Men werd ontvangen met een bakje koffie en rond het middaguur werd men voorzien van een uitstekende lunch. De opzet van het toernooi was dat men 3 dubbels speelde (2 mix + 1 dubbel) met een partijduur van 45 min. Na afloop van het toernooi werden er nog enkele prijzen verloot. Het was een succesvolle dag met een mooie opbrengst die ten goede komt aan de Roparun.
Zaterdag 16 april vond onze 2e training plaats. Helaas konden niet iedereen aanwezig zijn ivm met verplichting of een lang weekend weg. Ondanks dat, was het een zeer succesvolle training. Lopers en fietsers zijn fit, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over de gemiddelde snelheid die we moeten lopen tijdens de Roparun.
In de ochtend was het nog een beetje frisjes. Gelukkig hielden de jassen, die gesponsord zijn door Twyzer, ons warm. Naarmate de de klok de middag naderde werd het aangenaam warmer. We hebben in estafette vorm ongeveer zo’n 40 kilometer afgelegd. De training werd afgesloten met een goedverzorgde lunch, waarna iedereen huiswaarts keerde.