We DIDIT2GETHER…….
Roparun….Eindelijk…. het gaat gebeuren!!!
Na eerdere teleurstellingen dat de loop niet doorging is het dit jaar dan zover….. ik ga starten aan mijn eerste Roparun.
De voorbereidingen gaan voorbeeldig, de Sinterklaas actie was leuk, de oliebollen verkoop waarbij ik hielp was weer een succes en hier en daar geholpen bij andere acties om geld te generen voor de Roparun.
Het sponsorbedrag loopt op en de spanning stijgt…in wiskunde taal iets met “recht evenredig…”, maar dat zoeken wij later wel uit. Immer we hebben inmiddels 3 onderwijzers in ons team…eentje zal dan toch weten hoe dat zit?
Gevoelsmatig word ik gekoppeld aan Dirk, onze Pater de Familias. De overeenkomst moeten onze organisatorische kwaliteiten zijn, maar sommige hebben het over uiterlijk…Daar zat naar onze mening net wel wat verschil…Toch Dirk?
Maar toch, op Hemelvaartsdag een keuken gedemonteerd bij een vriend en deze vakkundig in de aanhanger gemonteerd, welke daarna door Dirk is voorzien van elektra en overige handigheidjes. Kortom de mobiele keuken is klaar en kon door onze keukenprinsessen gekeurd worden. De overgebleven oppervlakte was gelijk gereserveerd voor de grotere onderdelen welke meegingen. De aanhanger was geen overbodige luxe voor de kwartiermakers. Ik vraag mij wel af waar het anders in gemoeten had…Maar daar zal ook wel weer een oplossing voor zijn geweest!
Zaterdag 4 juni 2022, de dag van vertrek…Nog een keer alle tassen gecontroleerd en alles was mee, tenminste dat dacht ik. Nog effe wat broodjes en koffie en we kunnen naar het verzamelpunt. Iedereen komt binnendruppelen en de gezonde spanning is duidelijk aanwezig. Stickers op de auto, bussen en aanhanger…toch? Oeps aanhanger vergeten… Maar ach, ze zien wel dat deze erbij hoort dus niet geklaagd, komt goed.
Aangekomen op Vliegveld Twente en ik laat het over me heen komen. De ervaren Roparunners gaan bekenden opzoeken en hier en daar zijn serieuze reünies van voorgaande edities…Gezellig in het zonnetje en voorzien van een bakkie koffie met appeltaart worden de laatste puntjes op de i gezet. Team A start eerst en mij wordt de start gegund. Als eerste loper mag ik ons team in gang zetten, wat een eer, maar gelijk ook dus de Roparun sfeer…Onder luid applaus om 15:25 uur vertrokken, maar om de hoek gaat het al fout… Wij lopen het terrein af en de volgwagen komt langzaam door de drukte…Bij het eerste wisselpunt staat hij er dus niet en Rob en ik besluiten om door te lopen, zij het dat we dat natuurlijk afwisselend doen. Fietsen, lopen, fietsen, ect…Dat is dus ook de Roparun…Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat!
Inmiddels is de volgwagen gearriveerd en gaan we wisselend verder, dus loper eruit, aantikken en andere loper erin. En dat dan voor de komende 50 uur. We rennen ongeveer 1.500 meter per keer en nu wordt het ook wel duidelijk dat je niet zomaar bestuurder kan zijn van de volgwagen. Buiten het feit dat het druk is op de weg/het fietspad moet je goed in de gaten houden waar je bent op het parcours. Immers effe niet opletten en de loper moet 2.000 meter lopen in plaats van 1.500 meter. Maar gelukkig doet chauffeur Desley dat samen met bijrijder Richard, die overigens ook de taak heeft om de veiligheid naast het busje te waarborgen als we stilstaan om te wisselen, erg goed. Inmiddels lopen we aardig op schema en komen wij team B tegen in Winterswijk. Das lekker, wij mogen nu naar het basiskamp waar we omstreeks 20:00 uur aankomen.
Op het basiskamp is alles gereed en worden wij in de watten gelegd…Een massage als we die willen, drinken, eten, alles is beschikbaar. Eerst effe een lekkere douche en de mensen op camping worden nieuwsgierig….Met een touringcar, mobiele keuken en 2 volgwagens trekken wij nogal wat aandacht op een camping. Dat wij uit Rotterdam komen konden ze wel horen maar dat we 530 km gingen hardlopen/fietsen duurde effe voordat ze dat geloofden. De onderbouwing van ons gezamenlijke doel om geld in te zamelen voor de Roparun werd enorm gewaardeerd.
Dirk, Baas Basecamp, komt met het vertreksein en voordat we het weten staan alle spullen weer op hun plaats in de auto’s en aanhanger. We rijden omstreeks 23:00 uur richting het volgende bivak vanwaar wij naar Zevenaar gaan om team B af te lossen. In deze break hebben wij nog geen oog dicht gedaan. We zijn niet moe genoeg en stuiteren nog van de adrenaline…Maar dat gaat veranderen hoor…
In Zevenaar lossen wij team B af en lopen wij weer in ons ritme de nacht in…We moeten deze shift tot ongeveer 5:00 uur volhouden en in deze tijd lopen we via Arnhem naar Nijmegen en worden wij hopelijk in Wijchen afgelost.
Het lopen gaat goed en wij krijgen een paar run-bike-run stukken op het parcours, dat zijn afstanden waarbij de volgwagen niet mee mag met de lopers. Bijvoorbeeld waar het parcours over een fietspad gaat en waar de volgwagen niet mee mag of als we langs een provinciale weg rennen waarbij stoppen gevaarlijke situaties oplevert…Dit wordt door de chauffeurs goed gemonitord en voor we het weten worden er weer fietsen uitgeladen…Wij gaan dus weer een tijdje zonder volgwagen rennen…Gelukkig is er altijd een fietser voor en een fietser achter de loper waardoor de lopers niet zelfstandig de route moeten volgen…Ik weet inmiddels dat lopers toch wel snel de verkeerde kant op gaan…Jan, onze voorfietser, is ons rustpunt hierin…Hij weet altijd wel waar we zijn en waar we naar toe moeten…Dus gewoon achter Jan aanrennen en het komt altijd goed. Inmiddels in Wijchen aangekomen en team B staat klaar.
We rijden snel naar het basiskamp waar we ons kunnen opfrissen met een lekkere douche en een goede maaltijd. Aansluitend rijden we naar Sevenum waar we ons basiskamp weer opslaan. Daar merk ik weinig van, want ik ben toch achter in de bus in slaap gevallen. We worden wakker gemaakt en weer goed verzorgd…Broodje, eitje, koffie, etc, etc. De catering functioneert perfect. Na een bakkie koffie weer richting het parcours, want wij moeten nu van Sevenum naar Nuenen gaan rennen.
Wij liggen inmiddels voor op ons schema en we starten omstreeks 10:00 uur om naar Nuenen te rennen. Iets van 55 km waar we omstreeks 14:30 uur hopen te arriveren. Het lopen gaat nog goed en de voorsprong op het schema wordt geleidelijk aan groter. Heerlijk om 2 teams te hebben die iets sneller dan het schema blijven lopen…We lopen echter net niet snel genoeg want in Nuenen komt het met bakken uit de hemel wanneer Adrie onze laatste shift moet rennen…Arm team B. Deze moeten nu dus ongeveer 5 uur gaan rennen als het met het bakken uit de hemel valt…Wij kunnen gelijk naast het parcours een sportschool in waar wij voortreffelijk verzorgd worden met eten en drinken.
Wederom in de bus en dit keer onderweg naar de Vlijmense Boys waar wij op het sportpark mogen bivakkeren. Wij krijgen medelijden met team B… tijdens de rit zien wij welk noodweer het is waarin zij moeten rennen…Pfffff wat een helden!!!
Bij Vlijmense Boys wordt het spannend…Door een logistiek misverstand staan er opeens vier roparunteams. Dus veel auto’s, campers en touringcars!?! Maar onze Dirk regelt het weer en de lopers die het noodweer getrotseerd hebben krijgen hun verdiende warme douche, warme maaltijd en kunnen daarna met een volle buik gaan rusten…Voor ons team wordt het spannend, hoe lang blijft het noodweer??? We vertrekken en de eerste 2 shifts lopen wij ook in het noodweer. Om warm te worden en te blijven worden de shifts teruggebracht naar 1.000 meter. Hopelijk blijven wij daardoor toch een beetje warm. Gelukkig gaat het opklaren…Voor we het weten drogen wij op en is het weet goed loopweer… Droog, goede temperatuur en weinig regen. Dat motiveert zo dat Richard en ik nog even een balkongymnastiek regelen voor de senioren die allemaal op hun balkon staan te kijken. Richard schrikt zich rot want er staat er opeens een vlak bij ons…Richard rustig maar, dat is Saskia en die komt een foto maken…Of het vermoeidheid was of … maar goed, de loper kwam eraan en weg waren wij weer…Maar de senioren blijven dansen op hun balkon!
Inmiddels aangekomen in Breda waar het even fout dreigde te gaan…Het laatste stuk van team A was een run-bike-run stukje van 400 meter en we startten goed. Echter de volgwagen moest flink omrijden om de snelweg over te steken (hij mocht niet mee over het fietspad), waardoor wij zelfstandig moesten doorlopen naar het wisselpunt met team B. Maar team B kon nog niet weg, omdat deze de extra fietsen van team A mee moesten nemen…en dat alles even na 23:30 uur… Gelukkig duurde het niet lang en voor 0:00 uur waren wij onderweg naar onze laatste basiskamp, waar wij verwend werden met heerlijke nasi, ei, etc, etc. Ik ken inmiddels de drill en hup ik lig te slapen…Dat gaat nu wel goed, want de vermoeidheid is inmiddels ingehaald door Mr. Slaaptekort…
Wakker worden, het lijkt wel of ze dat steeds sneller gaan roepen…Voor mijn gevoel maar een uurtje geslapen…En volgens mijn horloge ook. Meer tijd is er eigenlijk niet om te slapen dus ieder uurtje moet je echt pakken. De koffie ruikt wederom lekker en de broodjes staan klaar. De volgwagen wordt voor de laatste keer gevuld met drank, eten en overige benodigdheden en wij vertrekken weer. Nog steeds met ons voltallige team A onderweg naar de laatste etappe. Van Ossendrecht naar Willemstad.
Er was motregen bij vertrek uit het basiskamp, maar bij de start van de etappe was het goed loopweer. De laatste etappe, de eerste shift lukt het om het tempo te blijven lopen, maar halverwege is de emmer leeg…Gelukkig kan ik terugvallen op de dames…De een na laatste shift lukt het niet meer om onder de 5:30 te lopen qua snelheid en Saskia biedt aan om iets eerder te wisselen…Zo das lekker. Daarna de fiets op (we zitten in een run-bike-run de laatste 15 km van de etappe) en het gaat goed ?, tenminste dat dacht ik…Voor de laatste keer van de fiets in Willemstad en het ging goed?… het tempo komt er niet meer in en de benen voelen zwaar…Dan komt Maaike effe naast mij fietsen om te wisselen…300 meter eerder dan de planning, maar ik durf niet te zeggen dat ik die 300 meter ook overbrugd zou hebben…Dus hup terug op de fiets…Maaike loopt lekker door en ik moet diep in mijn reserves om Maaike zelfs op de fiets bij te kunnen houden…De energie is dus echt op en ik ben blij dat team B klaar staat om ons af te wisselen…Ik krijg weer energie en hoor weer mensen praten…Wij zijn klaar en kunnen naar de Erasmus Universiteit vanwaar wij vertrokken zijn.
Deze reis gaat voortreffelijk en bij aankomst blijkt dat team basiskamp nagenoeg alles al heeft opgeruimd…Alleen onze eigen spullen uitzoeken en klaar zijn we. Lekker rustig wachten totdat team B finisht (met een mooie voorsprong op ons schema) zodat wij gezamenlijk als DOIT2GETHER compleet over de Coolsingel kunnen lopen!
Al met al mijn eerste ROPARUN, wat een ervaring. Dit ga ik zeker niet vergeten!!! Maar daar zullen Maaike en Saskia ook wel voor zorgen…Die hebben zoals gebruikelijk bij een gezamenlijk loopje weer lol omdat ze mij weer “stuk hebben gelopen.” ??
Arie
Wil je meer foto’s zien van onze Roparun in 2022? Klik hier!